«Ἀββᾶ, πές μου κάποιον λόγο, πῶς θά μπορέσω νά σωθῶ;»

22.Στὶς ἀρχὲς τῆς μοναχικῆς του ζωῆς ὁ ἴδιος ὁ ἀββᾶς Εὐπρέπιος ἐπισκέφθηκε κάποιον Γέροντα καὶ τοῦ εἶπε:

«Ἀββᾶ, πές μου κάποιον λόγο, πῶς θὰ μπορέσω νὰ σωθῶ;»

Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε:

«Ἐὰν θέλεις νὰ σωθεῖς, ὅπου κι ἂν πᾶς, μὴ βιαστεῖς νὰ πάρεις τὸν λόγο, πρὶν σὲ ρωτήσει κάποιος».

Αὐτὸς ἔνιωσε συντριβὴ γιὰ τὸν λόγο ποὺ τοῦ εἶπε καὶ ἔβαλε μετάνοια λέγοντας:

«Ἀλήθεια, πολλὰ βιβλία διάβασα καὶ τέτοια ὠφέλεια ποτὲ δὲ γνώρισα». Κι ἔφυγε πολὺ ὠφελημένος.

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
(ἀποσπάσματα)

users.uoa.gr 

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ (την 5η εβδομάδα των Νηστειών)

Ἰωάννης Φουντούλης

Τό Σάββατο τῆς Ε’ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν χαρακτηρίζεται στό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας ὡς «Σάββατον τοῦ Ἀκαθίστου». Ἐπίσης ὁ ὕμνος αὐτός ψάλλεται τμηματικῶς κατά τά ἀπόδειπνα τῶν τεσσάρων πρώτων Παρασκευῶν τῆς Τεσσαρακοστῆς. Τήν πέμπτη ἑβδομάδα γίνεται ἡ ἀνακεφαλαίωσις….

Δέν πιστεύω νά ὑπάρχῃ ἄλλο ὑμνολογικό κείμενο τῆς Ἐκκλησίας μας, πού νά χρησιμοποιήθηκε τόσες φορές ὅσες ὁ Ἀκάθιστος. Στά Μοναστήρια τόν διαβάζουν κάθε ἡμέρα καί ὅλοι οἱ μοναχοί τόν γνωρίζουν ἀπό στήθους. Στίς ἐνορίες εἶναι μία ἀπό τίς προσφιλέστερες στόν λαό ἀκολουθίες, πού συγκεντρώνουν κάθε Παρασκευή βράδυ κατά τήν περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς ἕνα πλῆθος κόσμου…..

Ἡ Παναγία τήν ὁποία ὑμνολογεῖ ὁ Ἁκάθιστος, σ᾿ ὅλη τήν μακραίωνη ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό κέντρο τῆς εὐλαβείας τῶν χριστιανῶν, τό πρόσωπο πού μακαρίζουν, κατά τήν πρόρρησί της, «πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. 1, 48). Θά παρατρέξωμε τό διαφιλονικούμενο θέμα τοῦ χρόνου τῆς συντάξεως καί τοῦ ποιητοῦ τοῦ Ἀκαθίστου….Ὅποιος καί ἄν ἦταν ὁ ποιητής καί μέ ὁποιοδήποτε ἱστορικό γεγονός καί ἄν συνεδέθη πρωταρχικά ὁ Ἀκάθιστος, ἕνα εἶναι τό ἀδιαμφισβήτητο στοιχεῖο, πού μᾶς δίνουν οἱ σχετικές πηγές, ὅτι ὁ ὕμνος ἐψάλλετο ὡς εὐχαριστήριος ᾠδή πρός τήν ὑπέρμαχο στρατηγό τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους …

Κατά τήν παρατήρησι τοῦ Συναξαριστοῦ ὁ ὕμνος λέγεται «Ἀκάθιστος»,, γιατί τότε κατά τήν σωτηρία τῆς Πόλεως καί ἔκτοτε μέχρι σήμερα, ὅταν οἱ οἶκοι τοῦ ὕμνου αὐτοῦ ἐψάλλοντο, «ὀρθοί πάντες» τούς ἤκουαν εἰς ἔνδειξιν εὐχαριστίας πρός τήν Θεοτόκο, ἐνῷ στούς οἴκους τῶν ἄλλων κοντακίων «ἐξ ἔθους» ἐκάθηντο.

Γιατί ὅμως ψάλλεται τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή; …

Μέ τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή συνεδέθη προφανῶς ἐξ αἰτίας ἑνός ἄλλου λειτουργικοῦ λόγου: Μέσα στήν περίοδο τῆς Νηστείας ἐμπίπτει πάντοτε ἡ μεγάλη ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Εἶναι ἡ μόνη μεγάλη ἑορτή, πού λόγῳ τοῦ πενθίμου χαρακτῆρος τῆς Τεσσαρακοστῆς, στερεῖται προεορτίων καί μεθεόρτων. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἔλλειψι ἔρχεται νά καλύψῃ ἡ ψαλμῳδία τοῦ Ἀκαθίστου, τμηματικῶς κατά τά Ἀπόδειπνα τῶν Παρασκευῶν καί ὁλόκληρος κατά τό Σάββατο τῆς Ε’ ἑβδομάδος.

Τό βράδυ τῆς Παρασκευῆς ἀνήκει λειτουργικῶς στό Σάββατο, ἡμέρα πού μαζί μέ τήν Κυριακή εἶναι οἱ μόνες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, κατά τίς ὁποῖες ἐπιτρέπεται ὁ ἑορτασμός χαρμοσύνων γεγονότων, καί στίς ὁποῖες, μεταφέρονται οἱ ἑορτές τῆς ἑβδομάδος. Καθ᾿ ὡρισμένα Τυπικά ὁ Ἀκάθιστος ἐψάλλετο πέντε ἡμέρες πρό τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί κατ᾿ ἄλλα τόν ὄρθρο τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς.

Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶναι τό Κοντάκιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὁ ὕμνος τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Εἶναι Κοντάκιο - ὕμνος. Κατά τό σύστημα τῆς συνθέσεως τοῦ ποιητικοῦ αὐτοῦ εἴδους περιλαμβάνει τό προοίμιο, «Τό προσταχθέν μυστικῶς….», καί 24 οἴκους, πού ἔχουν ἀλφαβητική ἀκροστιχίδα. Ἡ ἰδιορρυθμία του σέ σχέση μέ ἄλλα Κοντάκια συνίσταται στά αὐτόμελα πού ἀκολουθοῦν οἱ Οἶκοι του. Οἱ περιττοί Οἶκοι (αὐτοί πού ἀρχίζουν ἀπό τά στοιχεῖα Α, Γ, Ε, Η, κλπ.) ἔχουν ὡς αὐτόμελο, τροπάριο δηλαδή βάσει τοῦ ὁποίου συνετέθησαν, τόν πρῶτο Οἶκο («Ἄγγελος πρωτοστάτης….»)· χαρακτηριστικό των εἶναι οἱ ἕξ διπλές ἀποστροφές πρός τήν Παναγία, πού ἀρχίζουν μέ τό «Χαῖρε» καί πού ἔδωσαν τό λαϊκό ὄνομα στόν ὕμνο: «Χαιρετισμοί»… Ἐπῳδό (ἐφύμνιο) ἔχουν τό «Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε», πού εἶναι καί τό ἐφύμνιο τοῦ προοιμίου.[…]

Τά δεκατρία «Χαῖρε»,, πού κατακλείουν τούς περιττούς Οἴκους, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία ἐπέκτασις καί ποιητική ἀναδίπλωσις καί ἐπεξεργασία τοῦ ἀγγελικοῦ ἀσπασμοῦ «Χαῖρε κεχαριτωμένη». (Λουκ. 1, 28).

Ὁ πρωτοστάτης ἄγγελος, ὁ Γαβριήλ, ἔρχεται καί φέρνει τό θεϊκό μήνυμα, τό «χαῖρε», στήν Θεοτόκο (Α)

ἐκείνη ἀπορεῖ γιά τόν παράδοξο τρόπο τῆς συλλήψεως (Β)

ὁ Γαβριήλ τῆς ἐξηγεῖ τήν ἀπόρρητο βουλή τοῦ Θεοῦ (Γ)

καί ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου ἐπισκιάζει τήν ἀπειρόγαμο Παρθένο καί συλλαμβάνει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ (Δ).

Ἡ Θεοτόκος ἐπισκέπτεται τήν συγγενῆ της Ἐλισάβετ, τήν μέλλουσα μητέρα τοῦ Προδρόμου, καί ἀνταλλάσσουν προφητικούς λόγους (Ε).

Ὁ Ἰωσήφ, ὁ μνηστήρ τῆς Παρθένου, ταράσσεται ἀπό τήν ζάλη τῶν ἀμφιβόλων λογισμῶν, ἀλλά πληροφορεῖται ἀπό τόν ἄγγελο τό μυστήριο τῆς συλλήψεως (Ζ).

Ὁ Χριστός γεννᾶται καί οἱ ποιμένες προσκυνοῦν τόν ἀμνό τοῦ Θεοῦ (Η).

Ὁ θεοδρόμος ἀστήρ δείχνει τόν δρόμο στούς μάγους τῆς Ἀνατολῆς (Θ),

αὐτοί τόν προσκυνοῦν (Ι)

καί δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀναχωροῦν γιά τήν Βαβυλῶνα, οἱ θεοφόροι κήρυκες (Κ).

Στήν Αἴγυπτο ὁ φυγάς Κύριος συντρίβει τά εἴδωλα καί μέ τόν φωτισμό τῆς ἀληθείας διώχνει τό σκότος τοῦ ψεύδους (Λ).

Καί ὁ Συμεών δέχεται στήν ἀγκάλη του ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερο τόν τέλειο Θεό καί λαμβάνει τήν ποθητή ἀπόλυσι (Μ).

Ἐδῶ τελειώνει τό πρῶτο μισό μέρος τοῦ ὕμνου, τό ἱστορικό, πού περιλαμβάνει τούς πρώτους Οἴκους, ἀπό τό Α ὡς τό Μ.

Οἱ ὑπόλοιποι, ἀπό τό Ν ὡς τό Ω, ἀποτελοῦν μιά θεολογική - θεωρητική ἐπεξεργασία τοῦ μυστηρίου τῆς Σαρκώσεως.

Ἡ νέα κτίσις, πού δημιουργεῖ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν σάρκωσί Του, δοξολογεῖ τόν δημιουργό (Ν).

Ὁ παράξενος – «ὁ ξένος»  – τόκος προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά ξενωθοῦν ἀπό τόν κόσμο καί νά μεταθέσουν τόν νοῦ των στόν οὐρανό (Ξ).

Ὅλος ἦταν στήν γῆ ὁ δοξολογούμενος Λόγος, ἀλλά καί ἀπό τόν οὐρανό δέν ἀπουσίαζε (Ο).

Οἱ ἄγγελοι θαύμασαν τό ἔργο τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τήν κοινωνία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων (Π).

Οἱ σοφοί καί ρήτορες τοῦ κόσμου ἔμειναν ἄφωνοι, μή μπορώντας νά ἐξηγήσουν τό μυστήριο τοῦ παρθενικοῦ τόκου (Ρ).

Ὁ Ποιμήν - Θεός γίνεται πρόβατο - ἄνθρωπος θέλοντας νά σώσῃ τόν κόσμο (Σ).

Ἡ Παρθένος γίνεται φυλακτήριο τεῖχος τῶν παρθένων καί ὅλων τῶν πιστῶν (Τ).

Κανείς ὕμνος δέν μπορεῖ νά πληρώσῃ τόν φόρο τοῦ χρέους στόν Σαρκωθέντα Βασιλέα (Υ).

Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ φωτοδόχος λαμπάς, πού μᾶς καθοδηγεῖ στήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ (Φ).

Ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο γιά νά τοῦ δώσῃ χάρι καί συγχώρησι (Χ).

Ἡ δοξολογία πρός τόν Υἱό συνδέεται καί πρός τήν ἀνύμνησι τοῦ ἐμψύχου ναοῦ Του, τῆς Θεοτόκου (Ψ).

Καί ὁ ὕμνος κλείει μέ μία θαυμαστή ἀποστροφή πρός τήν Παρθένο: «Ὦ πανύμνητε μῆτερ ἡ τεκοῦσα τόν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον, δεξαμένη τήν νῦν προσφορά, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοῶντας Ἀλληλούϊα». Στό στόμα τοῦ ἀγγέλου, τῆς Ἐλισάβετ, τῶν ποιμένων, τῶν μάγων καί τῶν Αἰγυπτίων στό πρῶτο μέρος καί τῶν πιστῶν στό δεύτερο μπαίνουν οἱ 144 θαυμάσιες ποιητικές ἀποστροφές καί τά ἐγκώμια τῆς Θεοτόκου μέ τίς τόσο ἐπιτυχεῖς ἀντιθέσεις καί τίς ὡραῖες θεολογικές εἰκόνες. Εἶναι τόσο γνωστές.[…]

Οἱ Οἶκοι ἀπαγγέλλονται σήμερα ἐμμελῶς ἀπό τόν ἱερέα στό μέσον τοῦ ναοῦ, δηλαδή στή θέσι πού πρίν εὑρίσκετο ὁ ἄμβων, ἀπό τόν ὁποῖο ἀρχικά ἐψάλλετο τό Κοντάκιο. Ὁ λαός ἐπαναλαμβάνει στό τέλος κάθε Οἴκου τό ἐφύμνιο - τήν ἐπῳδό - σέ ἦχο πάλι πλ. δ’: «Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε», στούς περιττούς οἴκους· «Ἀλληλούϊα», στούς ἀρτίους. Ὅταν ὁ Ἀκάθιστος συνεδέθη μέ τά ἱστορικά γεγονότα, πού ἀναφέρονται στή σωτηρία τῆς Κωνταντινουπόλεως, τότε συνετέθη νέο εἰδικό προοίμιο, γεμάτο δοξολογία καί ἱκεσία, τό τόσο γνωστό «Τῇ ὑπερμάχῳ». Στήν ὑπέρμαχο στρατηγό, ἡ πόλις τῆς Θεοτόκου, πού λυτρώθηκε χάριν σ᾿ Αὐτήν ἀπό τά δεινά, ἀναγράφει τά νικητήρια καί παρακαλεῖ Αὐτήν πού ἔχει τήν ἀκαταμάχητη δύναμι νά τήν ἐλευθερώνῃ ἀπό τούς ποικίλους κινδύνους γιά νά τήν δοξολογῇ κράζοντας τό «Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε».

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ : ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ, ἐκδ. Α. Δ

ηλ. πηγή κειμένου

antexoume.wordpress 

Με τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς, χαλάνε την λαϊκή ευσέβεια.

«50+ δωρεάν συναυλίες για το Πάσχα: Σε εκκλησίες, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους», γράφει δημοσίευμα στον ηλεκτρονικό τύπο1. 

Για την άμβλυνση της θρησκευτικής ταυτότητας των Ορθόδοξων Ελλήνων βλέπουμε τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς να παίρνουν διαστάσεις επιδημίας. Παράλληλα, εμφανίστηκε και ένα νέο φρούτο, το «φεστιβάλ λατρευτικής μουσικής»! Η Ορθοδοξία προκαλεί αλλεργία στην ενοποιημένη Ευρώπη, η εκκοσμίκευση πρέπει να προχωρήσει. Αυτό που είναι σχεδόν απίστευτο να δεχθεί κανείς είναι το γεγονός ότι όλα γίνονται με την σύμφωνη γνώμη των Μητροπολιτών.

Η αποϊεροποίηση των Ιερών Ναών, η εμφανής ασέβεια στην ιερότητα του καθαγιασμένου χώρου, στα πρόσωπα των ασκητικών Αγίων, στα Ιερά Μυστήρια. Η αυτοπροβολή και η αλαζονική επίδειξη μωροφιλόδοξων μπροστά στο Ιερό Βήμα που θυσιάζεται ο Κύριος δεν θα μείνουν ατιμώρητα.

Πως είναι δυνατόν λαϊκοί να στέκονται με αλαζονεία μπροστά στο Ιερό για να διευθύνουν χορωδία; Εκεί που οφείλουμε να στεκόμαστε με ταπεινότητα και κατάνυξη μπροστά στην θυσία του Κυρίου, υψώνουμε την έπαρση του Εωσφόρου.

Έτσι χτυπάνε και την λαϊκή ευσέβεια που βρίσκεται στους άλλους «ναούς», τους έμψυχους, και υπό το άγρυπνο βλέμμα των μητροπολιτών φραγκεύουνε τους Έλληνες.

Στις 26/4 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος επιστρέφει με νέα συναυλία μέσα στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας. Στην σχετική αφίσα βλέπουμε ένα ακάνθινο στεφάνι και καλλιτέχνες που θαυμάζουν τα έργα τους. Ο Άγιος Πορφύριος δεν μιλιότανε την Μεγάλη Εβδομάδα και τούτοι εδώ ονομάζουν «λατρευτική εβδομάδα» τις χορωδίες και τα μουσικά όργανα! Ο δε υπεύθυνος του εγχειρήματος, Χρυσόστομος Σταμούλης, ο οποίος τυγχάνει να είναι και καθηγητής της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο ΑΠΘ, έχει διατυπώσει πληθώρα αιρετικών διδασκαλιών. Αυτό όμως δεν φαίνεται να προβληματίζει τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, ο οποίος μάλλον το θεωρεί προτέρημα αφού για δεύτερη χρονιά συνεργάζεται μαζί του.

ΚΑΠΟΤΕ στις μεγάλες εορτές της χριστιανοσύνης βλέπαμε τους γνωστούς αγνώστους να πολεμάνε την Εκκλησία. Τώρα βλέπουμε τους ίδιους τους Επισκόπους να επιδίδονται στο έργο αυτό με δαιμονική μαεστρία, εξισώνοντας τους Ιερούς Ναούς με τα θέατρα και τα μουσεία, και την λαϊκή ευσέβεια με την τέρψη και την διασκέδαση.

Το άλλο «φρούτο», το 2ο «φεστιβάλ λατρευτικής μουσικής» που θα πραγματοποιηθεί Κυριακή των Βαΐων έως και την Μεγάλη Τρίτη, χαρακτηρίζεται από την φράση «οικουμενιστικός αχταρμάς». Συναυλίες θα γίνουν…

«…σε τοπόσημα όπως ο Κήπος του Προεδρικού Μεγάρου, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Μητρόπολη Αθηνών, η Αγγλικανική και η Ευαγγελική Εκκλησία, ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός, το Φετιχιέ Τζαμί, το Παλαιό Χρηματιστήριο, τα Μουσεία Ακρόπολης, Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού και Γουλανδρή, οι αίθουσες της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (κέντρο πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) και ο Παρνασσός.»

Στο τρίμήμερο πρόγραμμα περιλαμβάνονται:

«ορθόδοξη και καθολική λειτουργική μουσική, μεσαιωνικούς και βυζαντινούς ύμνους, έργα από την παράδοση των Μεβλεβί δερβίσηδων, γρηγοριανά μέλη γραμμένα για τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, γαλλικό μπαρόκ, οθωμανική και λατινοαμερικάνικη θρησκευτική μουσική, καθώς και όπερα και σύγχρονη μουσική.

Όσο για τον σκοπό του φεστιβάλ, διαβάζουμε ότι προσεγγίζει τις «..πολυάριθμες και απρόσμενες πτυχές της σχέσης θρησκευτικής λατρείας και μουσικής» και ότι πρόκειται για μία «κατανυκτική βιωματική εμπειρία». Η μουσική που θα παρουσιαστεί «δημιουργήθηκε για θρησκευτική χρήση ή επικαλείται το θείο στοιχείο, αλλά με πολύ ευρείες αισθητικές και εννοιολογικές στοχεύσεις, που άπτονται της σχέσης του ανθρώπου με το υπερβατικό.»

Μάλιστα! Για να μην πούμε τίποτε άλλο!

Και πιο κάτω ο ίδιος σεναριογράφος αναφέρει:

«…το 2ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής διεισδύει στον αστικό ιστό και προτείνει μια μουσική περιφορά ως ένα δημόσιο καλλιτεχνικό και ευρύτερα πολιτισμικό γεγονός μεγάλης κλίμακας, που θα αναδείξει τη σημασία αλλά και τη σχέση της μουσικής με τον κοινωνικό αστικό ιστό, το ειδικό βάρος της λατρευτικής πρακτικής, αλλά και τη βιωματική σχέση με τις διαφορετικές μουσικές παραδόσεις.»

Τί τους χρειαζόμαστε τους Αγίους; Εδώ έχουμε και καλλιτεχνικό γεγονός, και πολιτισμικό γεγονός, και κατανυκτική βιωματική εμπειρία, χάρη στους ταλαντούχους καλλιτέχνες! Όλα για την άμβλυνση της θρησκευτικής ταυτότητας των Ελλήνων από εκείνους που έκλεισαν τους Ναούς και ποινικοποίησαν την Θεία Κοινωνία.

aktines.blogspot

Εκ του ιστολόγιου: Αυτά είναι τα δείγματα της εκκοσμίκευσης της Ορθοδοξίας μας. Δραστηριότητες που είναι για άλλους χώρους, να μεταφέρονται μέσα στους Ιερούς Ναούς.

Μάλιστα, όχι μόνον αυτό, αλλά και με την πλάτη γυρισμένη στις ιερές εικόνες, του Χριστού και της Παναγίας. Ανήκουστα για την Ορθοδοξία πράγματα, όμως όχι για τους Καθολικούς.

Στο πνεύμα λοιπόν του Οικουμενισμού, μιμούνται τους Καθολικούς και ακολουθούν όλοι αυτοί, τον δρόμο της πλάνης. Στις Η.Π.Α. υπάρχουν αιρετικοί που τραγουδάνε μέσα σε εκκλησίες για το Θεό κλπ. Ήρθαν αυτές οι νοοτροπίες και στην Ορθοδοξία. Αλλά δε θα σταθούν αγαπητοί.

Ποτέ δε μπόρεσαν οι αιρετικοί και οι πλανεμένοι, να επικρατήσουν της Ορθοδοξίας.

Κάποιοι έχουμε χρέος απέναντι στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, να μη σιωπήσουμε σε αυτές τις βλασφημίες. Έχουμε χρέος να επισημάνουμε, την πλάνη.

Αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας, κινούμενοι Αγιο – Πατερικά και όχι Κοσμικά, βάση Καθολικών και Οικουμενιστικών προτύπων.

Α.Η. 

Νά εἶστε προσεκτικοί…! Έτσι θά βρεῖτε τήν χαρά πού ποθεῖ ἡ ψυχή σας καί γιά τήν ὁποῖα διψᾶ ἡ καρδιά σας!

Νά εἶστε προσεκτικοί! Νά εἶστε σέ ἐπιφυλακή γιά τήν ψυχή σας!

Νά στρέφετε τούς λογισμούς σας μακριά ἀπό ἐκεῖνα πού γρήγορα παρέρχονται καί νά τούς προσηλώνετε σέ ἐκεῖνα πού εἶναι Αἰώνια!

Έτσι θά βρεῖτε τήν χαρά πού ποθεῖ ἡ ψυχή σας καί γιά τήν ὁποῖα διψᾶ ἡ καρδιά σας!

Τήρησε σθεναρά τήν πνευματική ἐπιφυλακή ἐπειδή δέν γνωρίζεις πότε θά σέ καλέσει ὁ Κύριος κοντά Του!

Κατά τήν ἐπίγειο ζωή σου, νά εἶσαι ἔτοιμος ἀνά πάσα στιγμή νά Τοῦ δώσεις λογαριασμό!

Πρόσεχε νά μήν σέ πιάσει στά δίχτυα του ὁ ἐχθρός ἤ νά σέ ξεγελάσει προκαλώντας σε νά πέσεις σέ πειρασμό!

Καθημερινά ἐξέταζε τήν συνείδησή σου καί δοκίμαζε τήν καθαρότητα τῶν λογισμῶν σου, τίς προθέσεις σου!

Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς

orthmad.gr 

«Ἀκόμα πιό δύσκολη θά κάνει τότε τή θεάρεστη ζωή καί ἡ γενική ἀποστασία…»

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

«Ακόμα πιο δύσκολη θα κάνει τότε τη θεάρεστη ζωή και η γενική αποστασία.

Οι αποστάτες, που όλο και θ’ αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί. Ωστόσο, θα καταδιώκουν τούς αληθινούς χριστιανούς και θα τους επιβουλεύονται ακατάπαυστα, βάζοντας αναρίθμητα εμπόδια στην καλή τους επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο και να σωθούν, όπως επισημαίνει ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. (Έπιστολή 67)

Θα κάνουν πολλά εναντίον των δούλων του Θεού. Θα χρησιμοποιήσουν και τη βία της εξουσίας και τη συκοφαντία και τις καλοστημένες σκευωρίες και τις πολύμορφες απάτες και τους σκληρούς διωγμούς..»

(Προσφορά στον σύγχρονο Μοναχισμό Ά Τόμος 9 σελ. 209)

πηγή: ixthis3

choratouaxoritou

simeiakairwn.wordpress

Η γενοκτονία των Αρμενίων

Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση ενάμισυ εκατομμυρίου ανθρώπων από τις Οθωμανικές αρχές την τριετία 1915 - 1918.

Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση ενάμισυ εκατομμυρίου ανθρώπων από τις Οθωμανικές αρχές την τριετία 1915 - 1918. Υπήρξε ο προάγγελος του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Αρμένιοι, ένας πανάρχαιος χριστιανικός λαός της Εγγύς Ανατολής, μοιράζονταν μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην τσαρική Ρωσία ζούσαν κάτω από ένα σχετικά ανεκτικό καθεστώς (αν και δεν έλειπαν μαζικοί εκρωσισμοί), αλλά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υφίσταντο παντός είδους διωγμούς, όπως και οι άλλοι χριστιανικοί λαοί της αυτοκρατορίας (Έλληνες, Ασσύριοι κλπ).

Με την ανάδυση των εθνικισμών, ο Σουλτάνος τούς υποπτευόταν για αποσχιστικές τάσεις, ενώ και οι Ρώσοι, που εποφθαλμιούσαν εδάφη του «μεγάλου ασθενούς», υπέθαλπαν τις όποιες φιλοδοξίες τους. Έτσι, ο Αβδούλ Χαμίτ Β' δεν δίστασε να προβεί σε άγριους διωγμούς εναντίον των Αρμενίων της επικράτειάς του, με αποκορύφωμα τις σφαγές στο Σασούν (1894), τις μαζικές εκτελέσεις της διετίας 1895-1896, που στοίχισαν τη ζωή σε 300.000 Αρμενίους.

Η επικράτηση των Νεοτούρκων τον Ιούλιο του 1908, παρά τις αρχικές ελπίδες που γέννησε, δεν άλλαξε την κατάσταση για τους χριστιανούς της αυτοκρατορίας. Αντί για τον σεβασμό των συνθηκών και την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων, όπως είχε υποσχεθεί, το νέο καθεστώς προέβη σε νέους διωγμούς των Αρμενίων τον Απρίλιο του 1909 στα Άδανα και την ευρύτερη περιοχή της Κιλικίας.

Η συστηματική, όμως, εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο σουλτάνος και ο τσάρος βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα. Το σχέδιο του Υπουργού Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά, μπήκε σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ. Η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία και τιμάται κάθε χρόνο από την Αρμενική διασπορά.

Αμέσως μετά άρχισαν ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην Ανατολική Μικρά Ασία. Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του Ταλαάτ στις 28 Απριλίου 1915 προς τους νομάρχες των περιοχών αυτών: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου». Έως το 1918 πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν.

Η γενοκτονία του 1915 παρέμεινε ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα, παρότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων, βρισκόταν στους ηττημένους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να δικαιολογήσει το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» διερωτήθηκε το 1939.

Η Αρμενική Γενοκτονία ήταν εν γνώσει των Γερμανών, συμμάχων των Οθωμανών στον Μεγάλο Πόλεμο, οι οποίοι όμως επέβαλαν καθεστώς λογοκρισίας στην πατρίδα τους. Ο μόνος πολιτικός που προσπάθησε μάταια να καταγγείλει την εξόντωση των Αρμενίων ήταν ο σοσιαλδημοκράτης Καρλ Λίμπκνεχτ, μετέπειτα ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, στις 11 Ιανουαρίου 1916. Η ιστορική έρευνα έχει φέρει στο φως ντοκουμέντα ότι οι Γερμανοί ενθάρρυναν τους Οθωμανούς στην εξόντωση των Αρμενίων, επειδή τους θεωρούσαν προσκείμενους στους Ρώσους.

Μόλις το 2015 η Γερμανία υπαναχώρησε από τη σταθερή μέχρι τώρα άρνησή της να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» για την εξόντωση των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, υποκύπτοντας στις πιέσεις βουλευτών. «Η σφαγή των Αρμενίων πριν από 100 χρόνια υπήρξε γενοκτονία, το κλασικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, μαζικής καταστροφής και απέλασης», δήλωσε ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιοακίμ Γκάουκ, κατά την διάρκεια επιμνημόσυνης δέησης που έγινε σε ναό του Βερολίνου στις 23 Απριλίου.

Η Τουρκία, ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ποτέ δεν παραδέχτηκε τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μία επιχείρηση καταστολής κατά εκείνων των Αρμενίων, που είχαν συνεργαστεί με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στην ανατολική Τουρκία και ότι οι νεκροί δεν ξεπερνούσαν τις 300.000. Η δήλωση συγγνώμης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν προς τα εγγόνια των θυμάτων στις 23 Απριλίου του 2014, ίσως να είναι το προμήνυμα αλλαγής της στάσης της Άγκυρας.

Μέχρι το 2015, 25 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων (Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αρμενία, Αυστρία, Βολιβία, Τσεχία, Συρία) και διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur).

Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει, επίσης, οι 43 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκωνία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρα), η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρειος Ιρλανδία από τη Μεγάλη Βρετανία και δύο περιοχές της Αυστραλίας (Νέα Νότιος Ουαλία και Νότια Αυστραλία).

sansimera.gr 

Η ευχή του Ιησού (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Από τις προσευχές που μας παρέδωσαν οι άγιοι, η ευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», είναι η πιο εύχρηστη, λόγω της συντομίας της, και η πιό καρποφόρα, όταν επιτελείται αδιάλειπτα μέσα στην καρδιά. Αλλά για να κατορθωθεί και να καρποφορήσει η ευχή του Ιησού - και να καρποφορήσει σημαίνει να εξορίσει από την καρδιά τα πάθη και τους δαίμονες και να εγκαταστήσει σ’ αυτήν το Χριστό - χρειάζεται πολύς καιρός και πολλή βία, δηλαδή, εντατικός ψυχοσωματικός αγώνας. Με τη βία φτάνει ο άνθρωπος από τη μη καθαρή προσευχή - εκείνη που συμπλέκεται με τις εμπαθείς μνήμες και τους λογισμούς - στην καθαρή και αρρέμβαστη προσευχή. Σ’ αυτή την προσευχή, τη μόνη αληθινή, ο νους, παραμένοντας μέσα στην καρδιά, είναι προσκολλημένος αποκλειστικά στο Θεό, αφού κατόρθωσε ν’ απαλλαγεί από κάθε περισπασμό.

Οι μικρές προσευχές, οι λιγόλογες και περιεκτικές, βοηθούν πολύ το νου να συγκεντρωθεί, γι’ αυτό οι άγιοι πατέρες συνήθιζαν να τις επαναλαμβάνουν αδιάλειπτα. Με τη συνεχή επανάληψη ανάγκαζαν το νου τους να παραμένει δεμένος με το όνομα του Κυρίου και σκόρπιζαν όλους τους λογισμούς. Οι μικρές αυτές προσευχές ήταν διάφορες. Ο αββάς Κασσιανός μας πληροφορεί, ότι στην Αίγυπτο χρησιμοποιούσαν τον ψαλμικό στίχο: «Ο Θεός, εις την βοήθειάν μου πρόσχες - Κύριε, εις το βοηθήσαί μοι σπεύσον» (Ψαλμ. 69:2). Ο άγιος Ιωαννίκιος δοξολογούσε συνέχεια την Αγία Τριάδα: «Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον. Τριάς Αγία, δόξα σοι». Και ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος γράφει για έναν ασκητή, που νύχτα - μέρα προσευχόταν με τούτα μόνο τα λόγια: «Εγώ ως άνθρωπος ήμαρτον, συ δε ως Θεός συγχώρησον». Αναμφίβολα θα υπήρχαν και πολλές άλλες σύντομες προσευχές. Τελικά, όμως, επικράτησε η ευχή του Ιησού, που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από μοναχούς και λαϊκούς.

Μεγάλη είναι η σπουδαιότητα της ευχής, γιατί, με τη σωστή άσκησή της, επιτυγχάνεται η επιστροφή του νου στην καρδιά - ή, μ’ άλλα λόγια, η ενοποίηση της ουσίας του νου με την ενέργειά του, που διασκορπίζεται προς τα έξω μέσω των αισθητηρίων - και στη συνέχεια η ανάβασή του ως το Θεό. Αν ο νους, μετά την ανάβασή του στο Θεό, παραμένει σταθερά σ’ Αυτόν, αποκτά την αδιάλειπτη μνήμη Του.

Στην πιστή καρδιά η μνήμη του Θεού συνοδεύεται φυσιολογικά από τα αισθήματα της ευσέβειας, της ευγνωμοσύνης, της ελπίδας, της απόλυτης εμπιστοσύνης στο θείο θέλημα και άλλα παρόμοια. Επειδή τα αισθήματα αυτά είναι πνευματικά, η ευχή του Ιησού, που γεννά και συγκρατεί τη μνήμη του Θεού, ονομάζεται πνευματική προσευχή. Όταν, όμως, δεν συνοδεύεται από πνευματικά αισθήματα, είναι απλά μια λογική προσευχή. Η προσεκτική, καθαρή και αρρέμβαστη ευχή γεννάει κάποια θερμότητα μέσα μας. Είναι η φωτιά που ανάβει ο Θεός στα χωράφια των καρδιών μας, κατακαίγοντας τα αγκάθια των παθών και των δαιμόνων και γεμίζοντάς τα με το πνεύμα και τη χάρη Του. Μέσα σ’ αυτή τη θερμότητα και την καθαρή προσευχή γεννιέται στην καρδιά ο θείος έρωτας για τον Ιησού. Βλέπετε, από όλες τις αρετές πιο πολύ η προσευχή εμπνέει στον άνθρωπο τον θείο έρωτα, επειδή φτερώνει το νου και τον ανεβάζει ως το Θεό.

Πηγή: Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής». Εκδ.: Ι.Μ.Παρακλήτου. Ωρωπός Αττικής

Προτεινόμενη περαιτέρω μελέτη: Διδαχές Αγ. Θεοφάνη του Έγκλειστου

synaxipalaiochoriou.blogspot 

Τά Φυλακτά - Ὄψεις ἀποκρυφισμοῦ

Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τά φυλακτά εἶναι μία πανάρχαια πρακτική, πού χρησιμοποιοῦνταν σέ πλῆθος παγανιστικῶν λατρειῶν καί χώρων ὡς μέσα προστασίας, ὑποτιθέμενου ἐλέγχου τῶν πνευμάτων ἤ καί αὐτῶν τῶν φυσικῶν δυνάμεων.
Στήν ἀρχαία Αἴγυπτο λ.χ. τό πλέον διαδεδομένο φυλακτό ἦταν τό λεγόμενο ”Μάτι τοῦ Ὥρου”, ἐνῶ στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν γνωστά ὡς περιάμματα καί περίαπτα. Τά φυλακτά ὅμως σήμερα εἶναι παρόντα καί στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο καί μάλιστα μέ πολλές μορφές.
Διαφημίζονται, προβάλλονται καί πωλοῦνται ὡς ἀντικείμενα πού ἐμπεριέχουν μαγικές δυνάμεις, οἱ ὁποῖες προφυλάσσουν, δῆθεν, ὅποιον τά ἔχει, ἀπό ἀρρώστιες, βάσκανο μάτι, ἐμπόδια κάθε εἴδους, ἀπό μαγεία καί κάθε μορφή κακοδαιμονίας.
 Ἄλλοτε προωθοῦνται ὡς μέσα, τύχης, ἐπιτυχίας, ἀπόκτησης πλούτου, γονιμότητας, κ.ἄ. Τό πρόβλημα μάλιστα γίνεται ἀκόμα πιό σύνθετο καί μεγαλύτερο, ὅταν τέτοιου εἴδους πεποιθήσεις συνδυάζονται μέ προκαταλήψεις καί δεισιδαιμονίες, πού ἐπίσης εἶναι παροῦσες καί βασανίζουν πλῆθος ἀνθρώπων πού τίς πιστεύουν.
Στόν εὐρύτερο ἀποκρυφιστικό χῶρο διαφημίζονται φυλακτά ἀπό διάφορα ὑλικά, σέ πολλά καί ποικίλα σχήματα, μεγέθη, χρώματα κ.λπ. Φοροῦνται, συνήθως, στό λαιμό ἤ στό χέρι. Ἄλλοτε τοποθετοῦνται σέ εὐδιάκριτο σημεῖο στά σπίτια, σέ δωμάτια, ἀλλά καί σέ ἐπαγγελματικούς χώρους.
Δέν εἶναι μάλιστα τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι ἀποκρυφιστικά σύμβολα, ὅπως ὁ λε γόμενος Αἰγυπτιακός σταυρός (Ankh) νά παρουσιάζεται ὡς ἐξαιρετικό φυλακτόσύμβολο δύναμης καί προστασίας.
Μία ἐπιπλέον κατηγορία τέτοιων φυλακτῶν στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο περιέχουν ἐπιγραφές, ξόρκια, φράσεις θρησκευτικοῦ περιεχόμενου, λ.χ. ὀνόματα ἀγγέλων συνήθως λαμβανόμενα ἀπό ἀπόκρυφιστικές πηγές, σύμβολα, φιγοῦρες ἤ καί σχέδια, ὡς μέσα ἄμυνας καί προστασίας ἀπό ἀρνητική ἐνέργεια.
Τά φυλακτά στό χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ εἶναι παρόντα καί στόν πλέον σκληρό πυρήνα του, σέ τελετές, δηλαδή, μαγείας ὡς μέσα, ὑποτίθεται, προφύλαξης τοῦ μάγου ἀπό μή ἐλεγχόμενες ἐνέργειες τῶν πνευμάτων πού ἐπικαλεῖ ται. Σέ νεοεποχίτικους χώρους θά συναντήσουμε ἐπίσης τήν παρουσία καί τή χρήση φυλακτῶν.
Ἐδῶ ὅμως ἡ διαφήμισή τους καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ τρόπου λειτουργίας τους ἔχει νεοποχίτικη λεκτική ἐπένδυση, ὅπως λ.χ., ὅτι τά φυλακτά εἶναι ἐνεργειακά μέσα προστασίας, ἐνεργειακοί ἀγωγοί, συσσωρευτές θετικῆς ἐνέργειας, ὄργανα προστασίας μέσῳ δονήσεων, πού ἐκπέμπουν ἤ συντονισμῶν. Ἀπέναντι σʼ αὐτή τήν ἀποκρυφιστική ζοφερή καί θλιβερή πραγματικότητα ὑπάρχει ἡ χριστιανική πραγματικότητα.
Ἡ ἀποκρυφιστική περί φυλακτῶν ἀντίληψη σέ συνδυασμό μέ τίς δεισιδαιμονίες καί τίς προκαταλήψεις ἀνήκουν σʼ αὐτά πού, σύν τοῖς ἄλλοις, ὁ πιστός ἀποτάχθηκε ὡς ἔργα καί λατρεία τοῦ διαβόλου τήν ἱερή στιγμή τοῦ ἁγίου βαπτίσματός του.
Ὁ χριστιανός γεύεται τόν πλοῦτο καί τήν εὐλογία τῆς ἐλευθερίας, πού τοῦ δώρησε ὁ Χριστός. Στή συνάφεια αὐτή μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε τήν χριστιανική κριτική κατά τοῦ φαινόμενου, ἤδη ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια, ὅπως αὐτή καταγράφεται σέ ἀπόσπασμα πού ἀποδίδεται στόν Μέγα Ἀθανάσιο. Ἐπισημαίνει σχετικά ὁ ἱερός πατέρας: «Τά γάρ περίαπτα καί αἱ γοητεῖαι μάταια βοηθήματα ὑπάρχου σιν. Εἰ δέ τις αὐτοῖς κέχρηται, γινωσκέτω τοῦτο σαφῶς, ὅτι ἑαυτόν ἐποίησεν ἀντί πιστοῦ ἄπιστον, ἀντί χριστιανοῦ ἐθνικόν, ἀντί δέ συνετοῦ ἀσύνετον, ἀντί δέ λογικοῦ ἀλόγιστον» (PG 26, 1320A).

Ἐπιπλέον, σέ ἀντίθεση μέ τόν ἀποκρυφιστικό συμφυρμό περί φυλακτῶν, ὁ χριστιανός ἔχει ὡς ἀκατάλυτο ὅπλο τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου.
 Ὁ ἱερός Δαμασκηνός, συνοψίζοντας τή διαχρονική πίστη τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ὑπενθυμίζει, μέ τήν ἀξεπέραστη θεολογική του ἀκρίβεια, σχετικά μέ τόν Τίμιο Σταυρό ὅτι: «Οὗτος θυρεός καί ὅπλον καί τρόπαιον κατά τοῦ Διαβόλου.
 Οὗτος σφραγίς, ἵνα μή θίγη ἡμῶν ὁ ὀλοθρεύων, ὥς φησιν ἡ Γραφή. Οὗτος τῶν κειμένων ἀνάστασις, τῶν ἑστώτων στήριγμα, ἀσθενῶν βακτηρία, ποιμαινομένων ράβδος, ἐπιστρεφόντων χειραγωγία, προκοπτόντων τελείωσις, ψυχῆς σωτηρία καί σώματος, πάντων κακῶν ἀποτρόπαιον, πάντων ἀγαθῶν πρόξενος, ἁμαρτίας ἀναίρεσις, φυτόν ἀναστάσεως, ξύλον ζωῆς αἰωνίου»

(Ἔκδοσις Ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως, 4, 11).

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1952, 30 Νοεμβρίου 2012

anavaseis.blogspot

Με ελλαδικές ψήφους το Κόσσοβο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης- αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο: Θα δημιουργήσει προηγούμενο με την αποσχιστική οντότητα, το κατοχικό καθεστώς

Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης (2Δ) χαιρετάει την εκπρόσωπο της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη (Δ), κατά τη διάρκεια της σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής υπό την προεδρία του, στο υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα, Πέμπτη 11 Απριλίου 2024. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ 

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία

Μια σοβαρή, αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο έχει σημειωθεί στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά την υπερψήφιση της Εισήγησης της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, να γίνει μέλος το Κόσσοβο. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που μπορεί να δημιουργήσει προηγούμενο και για την περίπτωση της Κύπρου.

Η ολομέλεια της ΚΣΣΕ ενέκρινε χθες την Έκθεση Μπακογιάννη και το θέμα θα αχθεί πλέον ενώπιον των υπουργών. Δύσκολα, όμως, θα ανατραπεί το αποτέλεσμα.

Το θέμα αυτό, μετά τη στροφή - την υστάτη - που έκανε η εισηγήτρια και την πρότασή της να καταστεί μέλος το Κόσσοβο, που ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι κράτος - μέλος των Ηνωμένων Εθνών, είχε ως γνωστό, προκαλέσει αναταράξεις και αντιδράσεις. Κυρίως από την Κύπρο, αλλά και τη Σερβία καθώς και από μια σειρά κρατών, που θα επηρεασθούν.

Πρόκειται για μια εξέλιξη, που αναμένεται να βρούμε μπροστά μας ως Κυπριακή Δημοκρατία. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που αναμένεται να αξιοποιήσει το έπακρο η κατοχική πλευρά. Σημειώνεται ότι τόσο οι Κοσσοβάροι όσο και οι Τουρκοκύπριοι έχουν καθεστώς παρατηρητή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι εκ του Κοσσόβου θα είναι μέλη μετά που θα εγκριθεί και από τους υπουργούς.

Περαιτέρω σημειώνεται ότι πριν να υπάρξει αλλαγή από πλευράς της εισηγήτριας, ετίθεντο προϋποθέσεις και όροι για να γίνει το Κόσσοβο δεκτό στην ΚΣΣΕ. Αυτές οι προϋποθέσεις τέθηκαν μερικώς.

Για την ιστορία να αναφέρουμε πως εναντίον της Έκθεσης ψήφισαν οι δυο εκπρόσωποι της Κύπρου, Γιώργος Λουκαίδης του ΑΚΕΛ και Χριστιάνα Ερωτοκρίτου του ΔΗΚΟ, που έδωσαν μάχη αποτροπής καθώς και η Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ) από ελλαδικής πλευράς. Αποχή τήρησαν οι Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου.

Οι υπόλοιποι της ελλαδικής αντιπροσωπείας, προερχόμενοι από τη Νέα Δημοκρατία, υπερψήφισαν ακολουθώντας την κ. Μπακογιάννη.

Η έκθεση ψηφίστηκε με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά και 11 αποχές. Πρέπει να αναφερθεί πως η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, που απουσίαζε για λόγους υγείας, είχε αποστείλει επιστολή σημειώνοντας πως επειδή η ψηφοφορία «είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας μείνει η θέση μου κενή για να μην αλλοιωθεί η αρνητική μου ψήφος».

Πρέπει, επίσης, να αναφερθεί πως η κ. Μπακογιάννη και η ελληνική αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης είχαν πρόσφατα επισκεφθεί την Κύπρο και είχαν συζητήσεις τόσο με την κυβέρνηση όσο και με τη Βουλή. Κατά τις συζητήσεις επιβεβαιώθηκαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις.

Είναι σαφές πως η εξέλιξη αυτή θα δημιουργήσει προηγούμενο με την αποσχιστική οντότητα, το κατοχικό καθεστώς, στην Κύπρο. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία η Άγκυρα έχει εντείνει τις προσπάθειες αναβάθμισης του ψευδοκράτους.

hellasjournal.com

Η «πολιτική ορθότητα» υποκρύπτει ένα αντιχριστιανικό μίσος

Η σύγχυση της εποχής μας σχετικά με τις προσβολές που δέχεται η χριστιανική μας πίστη, αλλά και σχετικά με τα κίνητρα που διαμορφώνουν μια αντιδημοκρατική «πολιτική ορθότητα», αποτελεί ένα ακόμα θλιβερό φαινόμενο της πνευματικής μας κατάπτωσης και της αδιακρισίας που χαρακτηρίζει πολλούς από τους λεγόμενους «πνευματικούς» ανθρώπους.

Στην εποχή που το κράτος περιορίζει τους εορτασμούς των εθνικών μας εορτών καθώς και τις πτήσεις που μεταφέρουν το Άγιο Φως στα νησιά, προκειμένου δήθεν να εξοικονομήσει χρήματα, ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτεί για πρώτη φορά τις παρελάσεις των ομοφυλόφιλων, είναι φανερό ότι το «σωστό» και το «λάθος» έχουν γίνει πια έννοιες που ορίζονται από τη διάθεση του καθενός. Κι αυτό συμβαίνει γιατί απωλέσαμε όχι μόνο τον αιώνιο Νόμο του Θεού, αλλά και κάθε ηθική τάξη που προερχόταν απ’ αυτόν και στήριζε τις κοινωνίες.

Τώρα μπορούμε πλέον να καταλάβουμε για ποιο λόγο εδώ και τόσες δεκαετίες (από το 1930 και μετά) στις παραδοσιακά χριστιανικές κοινωνίες της Αμερικής και της Ευρώπης δημιουργήθηκαν τα δημοφιλή κόμικς των περιοδικών, τα καρτούνς και η «επιστημονική» φαντασία του σινεμά και της τηλεόρασης, με ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν δικαιολογείται από τα πρότυπα εκείνης της εποχής: Την απουσία της θρησκευτικής πίστης, του Θεού, των ιερών συμβόλων, της προσευχής, της εκκλησίας, ακόμα και της οικογένειας που διατηρήθηκε μόνο με μια μορφή στρεβλή, με παιδιά που έχουν μόνο θείους και όχι γονείς, με αρραβωνιασμένα ζευγάρια που δεν παντρεύονται ποτέ, με εργένηδες, μοναχικούς υπερήρωες και μάγους...

Εκατοντάδες εκατομμύρια νέοι, στον Δυτικό Κόσμο κυρίως, γαλουχήθηκαν με την… ανύπαρκτη πίστη, έτσι ώστε η χριστιανική πίστη που υπήρχε στα σπίτια τους να αποδυναμωθεί. Τον ίδιο προσανατολισμό ακολούθησε σταδιακά και η σχολική εκπαίδευση, με συνεχείς αλλαγές στη διδακτική ύλη, ώστε να εκλείψουν οι πνευματικές αξίες και ν’ απομείνει ένα υλιστικό αλαλούμ.

Σήμερα που σχεδόν τα πάντα διοικούνται και ελέγχονται από τις «ΑΓΟΡΕΣ», (δηλαδή από τους μεγαλοκαρχαρίες των τραπεζών και των πολυεθνικών), ήδη η Ενωμένη Ευρώπη αρνήθηκε να συμπεριλάβει στο σύνταγμά της οποιαδήποτε αναφορά στον Χριστιανισμό, αρνούμενη έτσι την ιστορία της και την ηθική του πολιτισμού της.

Μετά την επί δεκαετίες έντεχνη αποχρωματοποίηση της θρησκευτικότητας των χριστιανικών λαών, έχουμε τώρα περάσει σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο επιθετικότητας κατά του Χριστιανισμού: Στον «πολιτισμένο» ή «αναπτυγμένο» κόσμο μια φασιστική «πολιτική ορθότητα» έρχεται να επιβάλει στην πλειονότητα τη θέληση των λίγων, ασκώντας ισχυρές πιέσεις για να καταργηθούν και να απαγορευθούν από τη δημόσια ζωή τα ιερά σύμβολα και οι χριστιανικές γιορτές.

Τώρα απολύονται άνθρωποι από τις δουλειές τους μόνο επειδή αρνούνται να βγάλουν τον σταυρό που φορούν, ενώ ταυτόχρονα βιβλία και θεάματα βρίθουν από βλάσφημες «αποκαλύψεις» που συκοφαντούν το πρόσωπο του Χριστού, την Αγία Γραφή, το ρόλο της Εκκλησίας. Ωστόσο τα ανιστόρητα και αισχρά τους ψεύδη προστατεύονται από μια παράλογη… ελευθερία έκφρασης, η οποία μεροληπτεί κατά της χριστιανικής πίστης, αφού κανείς δεν δέχεται παρόμοιες προσβολές για άλλη πίστη ή για κάποιο δημόσιο πρόσωπο!

Στο λεγόμενο «αναπτυσσόμενο» κόσμο από την άλλη, χριστιανοί θανατώνονται εξαιτίας της πίστης τους, με βίαιη μανία που υποδαυλίζεται ολοένα και περισσότερο (βλ. Ινδία, Συρία, Πακιστάν, Αραβικές χώρες, Αίγυπτο, Νιγηρία, Σομαλία κ.α.). Επιπλέον η λαθρομετανάστευση έρχεται να δημιουργήσει ένα κλίμα θρησκευτικής τρομοκρατίας στις χώρες που ο Χριστιανισμός ήταν η κρατούσα θρησκεία.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας για το 2012 , έρευνα σε 196 χώρες καταδεικνύει ότι οι χριστιανοί αποτελούν την ομάδα που δέχεται τις μεγαλύτερες διακρίσεις και διωγμούς εξαιτίας της πίστης σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο πόλεμος λοιπόν είναι άλλοτε εμφανώς βίαιος και άλλοτε ύπουλα υποκριτικός, με «πολιτισμένο» προσωπείο, που είναι και ο πιο επικίνδυνος. Γιατί η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» που επιβάλλεται, ασκεί πιέσεις περιοριστικές σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στους χριστιανούς, χωρίς να τολμά ή να ενδιαφέρεται να εφαρμόσει την ίδια τακτική έναντι άλλης θρησκείας, ή σέκτας, ή καταστροφικής λατρείας. Των τελευταίων μάλιστα η διάδοση παρουσιάζεται ως ευεργεσία, χωρίς κανείς να σχολιάζει κατά πόσο το πέρασμά μας στον θρησκευτικό πλουραλισμό είναι επιλογή μας ή αποτέλεσμα χειραγώγησης...

Η «ουδετερότητα» αυτή στρέφεται ουσιαστικά κατά των χριστιανών με το να ονομάζει την πίστη «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», κάτι που ταιριάζει σε αποκρυφιστικές λατρείες όπως η μασονία, αλλά ποτέ στην πίστη του Χριστού!

Γιατί το σοβαρότερο γνώρισμα του χριστιανού και μάλιστα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει ρητή εντολή λέγοντας: «Όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω κι εγώ γι’ αυτόν μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου» (Ματθ. Ι΄ 32-33, Λουκ. ΙΒ΄ 8).

Και ο αγαπημένος Του μαθητής γράφει στην επιστολή του: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήρθε κι έγινε αληθινός άνθρωπος, αυτός έχει το Πνεύμα του Θεού. Και όποιος δεν το ομολογεί, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού, αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται» (Α΄ Ιωάν. Δ΄ 2-3).

Εδώ γίνεται σαφές ότι η «πολιτική ορθότητα» που εκβιάζει να έχεις την πίστη σου κρυμμένη σαν εσωτερική υπόθεση και μόνο, είναι αντιχριστιανική! Γιατί δεν αναιρεί απλώς την ελευθερία έκφρασης (υπέρ της οποίας κραυγάζουν όσοι υποστηρίζουν τα βλάσφημα έργα), αλλά και καταργεί την δημόσια ΟΜΟΛΟΓΙΑ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Άναρχος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, που για χάρη της ομολογίας αυτής αγίασαν εκατομμύρια μάρτυρες και ομολογητές!

Η «πολιτική ορθότητα» που διαφημίζεται ως πρόοδος, σαφέστατα υποκρύπτει ένα μεγάλοαντιχριστιανικό μίσος. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι έχει ως κύριους μοχλούς τα «μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας» που τόσο συχνά διευθύνονται από τους γόνους της εβραϊκής φυλής, τους διεσπαρμένους εδώ και αιώνες στις χριστιανικές χώρες, αυτούς που είναι οι αρχαιότεροι αρνητές του Ιησού Χριστού… Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, αρκεί να ερευνήσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγαλύτερων καναλιών, εφημερίδων και περιοδικών σε Αμερική και Ευρώπη. Τότε θα καταλάβει από ΠΟΥ μας έρχονται τόσα ανεξήγητα και εξωφρενικά της καθημερινότητάς μας...

Για τον ίδιο λόγο μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα ο Χριστιανισμός παρουσιάζεται ως μια άνευ όρων υποχώρηση, έναντι κάθε προσβολής. Για τον ίδιο λόγο μας προβάλλεται μια ψευδοχριστιανική εικόνα του «πολιτισμένου» χριστιανού που σαν ανόητος αποδέχεται κάθε βεβήλωση της πίστης του! Κι ενώ το Ευαγγέλιο επαναλαμβάνει με επιμονή ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και πνευματική ετοιμότητα, αυτοί μας θέλουν πνευματικά παράλυτους κι ανίκανους για οποιαδήποτε αντίδραση...

Όχι, οι χριστιανοί δεν βιαιοπραγούν, ούτε χρησιμοποιούν μάχαιρα κατά των δημίων τους. Αλλά επίσης δεν αδρανούν και δεν αδιαφορούν όταν προσβάλλεται ο Θεός τους και η πίστη τους, ό,τι έχουν ιερότερο και πιο αγαπητό στη ζωή!

Κανείς όταν αγαπά πραγματικά δεν παρακολουθεί απαθής να δέχεται επίθεση και να κινδυνεύει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Πόσο μάλλον όταν προσβάλλεται η πίστη του με ακατονόμαστες ύβρεις και συκοφαντίες.

Αλλά και καμιά κοινωνία πολιτισμένη και δημοκρατική δεν μπορεί να επιτρέπει την προσβλητική βία κατά του θρησκευτικού αισθήματος των οπαδών οποιασδήποτε θρησκείας και πολύ περισσότερο εκείνης που εκφράζει τη μεγαλύτερη μερίδα του συνόλου και είναι ιστορικά δεμένη με την ενότητα ενός λαού. Γιατί πρόκειται για ταυτόχρονη προσβολή στο πρόσωπο του λαού αυτού, ασέβεια στην ιστορική του κληρονομιά και εξώθηση προς τη διάσπαση και την αυτοκαταστροφή του.

Τελικά, για όσους θέλουμε να λεγόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανόι και Έλληνες, για όσους εξακολουθούμε να αποδίδουμε τιμή σε τόσους ήρωες και αγίους, υπάρχει κάτι που είναι ξεκάθαρο: Δεν οφείλουμε υποχρέωση σιωπής σε κανένα δήθεν «πολιτισμένο» image, αλλά έχουμε χρέος ομολογίας απέναντι σ’ αυτήν την πίστη που διαμόρφωσε τον πολιτισμό μας και μας οδήγησε στην κατάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Αρχιμ. Δαβίδ Τσελίκας

Πηγή: paparokades.blogspot.gr

synaxipalaiochoriou.blogspot 

Πόσην ὕβριν ἔχουν νά προξενήσουν εἰς τόν Χριστόν ἐν τῇ κρίσει οἱ τούς μάγους καλέσαντες. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ἐὰν ὅμως νικηθῆτε ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν, καὶ φιλοζωΐαν, καὶ καταφρονήσετε μὲν τὸν Χριστόν, καὶ τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ, καὶ ἀθετήσετε τὴν πίστιν, καὶ τὴν εὐσέβειαν, προστρέξετε δὲ εἰς τοὺς δαίμονας, καὶ μάγους, καὶ μάγισσας, διὰ νὰ σᾶς ἰατρεύσουν, ἢ ἄλλην βοήθειαν νὰ σᾶς κάμουν, νὰ εἰξεύρετε ὅτι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ἔμπροσθεν εἰς ὅλο τὸ πλῆθος τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων, ἔχετε νὰ γενῆτε καύχημα μὲν εἰς τὸν διάβολον, ὀνειδισμὸς δὲ καὶ ὕβρις εἰς τὸν Χριστόν· διότι ὁ διάβολος τότε ἔχει νὰ καυχηθῇ ἐναντίον τοῦ Κυρίου, καὶ νὰ εἰπῇ· ἰδοὺ οὗτοι οἱ Χριστιανοὶ διὰ παραμικρὰν ἀσθένειαν, ὁποῦ τοὺς ἠκολούθησε, καὶ διὰ ὀλίγην ἀνάγκην ὁποῦ ἔλαβον, ἀθέτησαν μὲν ἐσένα, καὶ τὴν ἰδικήν σου πίστιν, καὶ ἀγάπην, ὅστις τοὺς ἔπλασες, καὶ τοὺς ἀνέπλασες καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ὑπέμεινας θάνατον, ἐπρόστρεξαν δέ, καὶ κατέφυγον εἰς ἐμένα, καὶ εἰς τὴν ἰδικήν μου βοήθειαν, ὁποῦ οὔτε τοὺς ἔπλασα, οὔτε θάνατον διὰ λόγου τους ἔλαβον, καὶ ἐπροτίμησαν περισσότερον τὴν ἰδικήν μου ἀγάπην, ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου· ἔτσι τὸ βεβαιοῖ ὁ Οὐρανοφάντωρ Βασίλειος· «ὁ νῦν ἀπατῶν ἡμᾶς, καὶ διὰ τῶν κοσμικῶν δελεαμάτων λήθην ἐμποιεῖν ἡμῖν τοῦ εὐεργέτου μηχανῇ πάσῃ σπουδάζων, ἐπ᾿ ὀλέθρῳ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἐναλλόμενος ἡμῖν καὶ ἐπεμβαίνων, εἰς ὀνειδισμὸν τότε προσοίσει τῷ Κυρίῳ τὴν ἡμετέραν καταφρόνησιν, καὶ ἐγκαυχήσεται τῇ ἀπειθείᾳ καὶ ἀποστασίᾳ ἡμῶν, ὥστε, οὔτε κτίσας ἡμᾶς, οὔτε ἀποθανὼν ὑπὲρ ἡμῶν, ὅμως ἔσχεν ἡμᾶς ἀκολουθοῦντας αὐτῷ ἐν τῇ ἀπειθείᾳ καὶ ἀμελείᾳ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ». (Ὅρα κατὰ πλάτ. β´) ὢ συμφοράν! ἢ δυστυχίαν, ὁποῦ θέλετε νὰ πάθετε ἀδελφοί! διότι αὐτὸ τὸ ὄνειδος, καὶ αὐτὸ τὸ καύχημα, ὁποῦ ἔχει νὰ κάμῃ τότε ὁ Διάβολος κατὰ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ διὰ λόγου σας, εἶναι βαρύτερον εἰς ἐσᾶς ἀπὸ τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, ἀπὸ τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ἀπὸ τὸν βρυγμὸν τῶν ὀδόντων· εἶναι βαρύτερον εἰς ἐσᾶς, ἀπὸ ὅλους τοὺς ταρτάρους, ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀκοιμήτους σκώληκας, καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀφεγγεῖς, καὶ φοβεροὺς τόπους τοῦ Ἅδου.

Μὲ ἕνα λόγον, εἶναι βαρύτερον ἀπὸ ὅλας ὅλας ὁμοῦ τὰς κολάσεις, ὁποῦ ἔχουν αἰωνίως νὰ σᾶς κολάζουν· ἔτσι ἀκολούθως τὸ λέγει ὁ αὐτὸς μέγας Βασίλειος· «τοῦτο τὸ ὄνειδος τὸ κατὰ τοῦ Κυρίου, καὶ τοῦτο τὸ καύχημα τοῦ ἐχθροῦ, βαρύτερον ἐμοὶ τῶν ἐν τῇ γεέννῃ κολάσεων φαίνεται· τῷ ἐχθρῷ τοῦ Χριστοῦ, ὕλην γενέσθαι καυχήματος, καὶ ἀφορμὴν ἐπάρσεως, κατ᾿ αὐτοῦ τοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντος, καὶ ἐγερθέντος» (Αὐτόθι) τὸ ὁποῖον διὰ νὰ μὴ πάθετε ἀδελφοί, φυλαχθῆτε, φυλαχθῆτε, σᾶς λέγω καὶ τρίτον, φυλαχθῆτε, δι᾿ ἀγάπην Θεοῦ, καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς σας, ἀπὸ τὸ νὰ μεταχειρίζεσθε κᾀνένα εἶδος μαγείας, ἢ νὰ προστρέχετε εἰς μάγους, καὶ μάγισσας, ἀλλ᾿ εἰς ὅλας σας τὰς περιστάσεις καὶ ἀνάγκας προστρέχετε εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν προστασίαν τῆς Θεοτόκου, καὶ εἰς τὰς πρεσβείας τῶν Ἁγίων, ἵνα καὶ τῶν ἀσθενειῶν, καὶ τῶν ἀναγκῶν σας ἐλευθερωθῆτε, καὶ τῆς αἰωνίου κολάσεως λυτρωθῆτε, καὶ τῆς οὐρανίου βασιλείας ἀξιωθῆτε· ἧς γένοιτο ἀξιωθῆναι πάντας ἡμᾶς, χάριτι τοῦ Χριστοῦ.

nektarios.gr 

anavaseis.blogspot